“Ik was 11 toen ik besloot liever helemaal geen vader meer te hebben dan een die je steeds weer pijn doet als hij er wel is. Op mijn 16de ging ik het huis uit. Ik heb hem daarna nooit meer gezien.” Voor mij zit Nathalie, een vrouw van begin 30. Onwillekeurig moet ik aan mijn eigen vader denken. Twintig jaar geleden overleden. Een lieve man die veel voor ons over had. Er kon ook veel thuis. Ik zeg niet dat ik hem elke dag mis, maar toch. Ik kan de neiging om bij Nathalie in de vaderrol te klimmen nauwelijks onderdrukken. Het lukt en ik slikt mijn vader maar even weg. Papa mag vanavond wel weer terugkomen. Nu even niet. Ik ga gewoon door met luisteren en de juiste vragen stellen.
Recente reacties